Τίτλος: ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
Υπότιτλος: 18 ιστορίες θετικής σκέψης και μια αληθινή ιστορία προσωπικής υπέρβασης
Συγγραφέας: Νίκος Μιχαλόπουλος
Θέμα: Περιγραφή ανάβασης του συγγραφέα στο βουνό Κιλιμάντζαρο το 2010, ως συμμετέχον στην φιλανθρωπική ανάβαση με την ομάδα της τενίστριας Μαρτίνας Ναβρατίλοβας για τους σκοπούς του Laureus Sport For Good Foundation.  www.laureus.com  
Εκτύπωση: Ασπρόμαυρη
Σελίδες: 187
Διαστάσεις: Υ  21 Χ Π 14 εκ.
Έκδοση:  2013
Εκδότης: ΑΓΚΥΡΑ Λ. Κατσώνη 271 Άγιοι Ανάργυροι - Τηλ.  210 2693800  www.agyra.gr – agyra@agyra.gr  
Τιμή:  11,6 €   (2014) 

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:

Βουνό ...
Η λέξη πάντα αντιπροσώπευε το μεγάλο, το ψηλό, το ογκώδες. Αυτό που σε υπερβαίνει με θετική ή αρνητική σημασία. Ανάμεσα στην «τύχη - βουνό» και τις «δυσκολίες- βουνό » υπάρχουμε όλοι εμείς , που πρέπει να το απολαύσουμε ή να το παλέψουμε . Το σίγουρο είναι, πως όλοι ψάχνουμε την κορυφή του . Το ξέφωτο εκείνο, που θα σε κάνει να δεις τα πράγματα καλύτερα. Από ψηλά και πιο καθαρά. Χωρίς περιορισμούς ορατότητας και με μια αίσθηση κυριαρχίας. Μπορεί η φύση να μη μας έδωσε φτερά για να πετάμε, μας έδωσε όμως ψυχή για να ονειρευόμαστε και τα όνειρα συνήθως σε πάνε ακόμα πιο μακριά, ακόμα πιο ψηλά από οποιαδήποτε φτερά μπορούν να σε κρατήσουν στον αέρα.
Το δικό μου βουνό , αυτό που πήρα την απόφαση να σκαρφαλώσω είχε την κορυφή του στα 6.000 μέτρα περίπου, στο δεύτερο ψηλότερο σημείο του πλανήτη μας και αποφάσισα να το ανέβω, χωρίς κανένας να με πιέσει για αυτό. Δεν ξέρω ποια βαθύτερη ανάγκη με έκανε να βγω στην αναζήτηση αυτής τη ς κορυφής, ακόμα προσπαθώ να το εκλογικεύσω, όμως μετά από 7 ημέρες και 6 νύχτες πάτησα τα πόδια μου επάνω της . Ένιωσα τον φόβο, την πίεση, το κρύο , τη βροχή, τον αέρα, τη νύχτα, τη μοναξιά, την αμφισβήτηση, την έλλειψη οξυγόνου και τελικά συνάντησα
αυτό για το οποίο πάλεψα . Είδα τον κόσμο από ψηλά. Τώρα τίποτα δεν μπορούσε να μου περιορίσει τον ορίζοντα. Και αν κάποια σύννεφα έμπαιναν ανάμεσα σε μένα και τον κόσμο μου, κάποια άλλα σύννεφα διαλύονταν μέσα στην ψυχή μου και μέσα στο μυαλό μου και με έκαναν να δω τα πράγματα μέσα μου καλύτερα, πατώντας πάνω στη δική μου κορυφή. Την κορυφή, που πάντα είχα μέσα μου. Την κορυφή, που σιγά σιγά ύψωσα στη ζωή μου με τις πράξεις μου, τις αποφάσεις μου, τις αξίες μου και τώρα είχα την ανάγκη να ανακαλύψω και να κατακτήσω .
Τελικά αυτή την κορυφή έψαχνα και νομίζω αυτή την κορυφή ψάχνουμε όλοι μας. Ειδικά στην εποχή μας, που όλα δείχνουν να αλλάζουν γύρω μας με τέτοια ταχύτητα, που δεν μας επιτρέπει να προλάβουμε να αφομοιώσουμε, χρειαζόμαστε, ίσως περισσότερο από ποτέ, την κορυφή εκείνη, που θα μας επιτρέψει να δούμε τα πράγματα από ψηλά, να παρατηρήσουμε τα μονοπάτια που περπατήσαμε,
για να φτάσουμε μέχρι εδώ, να αισθανθούμε το υψόμετρο που νικήσαμε, να συνειδητοποιήσουμε τα βάρη που φορτώσαμε στην πλάτη μας ή αυτά από τα οποία ελαφρώσαμε, για να μπορούμε σήμερα να στεκόμαστε εδώ. Ψηλά ή χαμηλά , αυτό το ξέρει ο καθένας μόνος του. Όμως το σίγουρο είναι πως ακόμα και από το πιο ψηλό σημείο του κόσμου πάντα θα σηκώνουμε το βλέμμα μας για μια ματιά ακόμα πιο ψηλά. Μια ματιά προς τ ' αστέρια. Κι αν κάπου βαθιά μέσα μας αναγνωρίζουμε ότι ποτέ δεν θα τα φτάσουμε, αυτό δεν μας εμποδίζει να τα κυνηγάμε και να τα ονειρευόμαστε .
Και ίσως αυτό να είναι η δική μας κορυφή !!!
Ίσως αυτό να είναι η δική μας ζωή !!!