|
|
Τίτλος: ΣΤΙΣ ΚΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Συγγραφέας: Στράτος Παρασκευαίδης
Θέμα: Το βιβλίο πραγματεύεται την κατάκτηση του Παμίρ, της κορυφής Communism (7.495 μ.), όπως ονομαζόταν το 1983.(Σήμερα Ismoil Somoni Peak)
Εκτύπωση: Ασπρόμαυρη με 18 έγχρωμες σελίδες
Άλλα στοιχεία: Συνοδεύεται από σκίτσα
Σελίδες: 77
Διαστάσεις: Υ 24 Χ Π 17 εκ.
Έκδοση: 1984
Εκδότης: Ίδιος
Τιμή:
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
«Ο άνθρωπος γεννήθηκε ορειβάτης. Η ετυμολογία της λέξης άνθρωπος είναι ότι παράγεται από το ρήμα άνω-θρήσκο που σημαίνει κοιτάζω ψηλά.
Στην αρχή ανέβηκε σε μικρούς λόφους, ύστερα στα βουνά, μέχρι που έκανε επιστήμη την ορειβασία και κατέκτησε τη στέγη του κόσμου, το Έβερεστ.
Αυτή η πορεία προς τις ψηλές και απάτητες κορφές, όπως Λέει ο Γερμανός ποιητής
Σίλλερ, είναι φαίνεται έμφυτη, γιατί φανερώνει το μεγαλείο της ανθρώπινης προσωπικότητας, την υπεροχή του ανθρώπου μπροστά στα άγρια στοιχεία της φύσης Η κατάκτηση δηλαδή μιας κορφής, χαρίζει στο νικητή την αυτοβεβαίωση της ύπαρξής του, αισθάνεται ένα είδος καταξίωσης μέσα του.
Άλλα συναισθήματα που δοκιμάζει είναι η απόλαυση στιγμών ανείπωτης ομορφιάς του τοπίου και ένα αίσθημα αγάπης και συμφιλίωσης με όλα τα στοιχεία της δημιουργίας αλλά και με όλους του ς ανθρώπους. Αγαπά το βουνό, το χιόνι, τον πάγο, τον κίνδυνο, αλλά και κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από φυλετικές, εθνικές ή θρησκευτικές διακρίσεις.
Απ' τις κορφές του κόσμου βλέπεις ενωμένο το ανθρώπινο γένος και αισθάνεσαι ειρήνη και αγάπη για όλους.
Η πάλη του ανθρώπου να νικήσει τα στοιχεία της φύσης, η δίψα για περιπέτεια και το ενδιαφέρον του να γνωρίσει καινούργια και απρόσιτα σημεία του πλανήτη μας, συνέβαλαν στη δημιουργία αρχικά μικρών ορειβατικών ομάδων και μεγάλων αποστολών αργότερα, για την εξερεύνηση ή αν θέλετε ακόμα την κατάκτηση των πιο υψηλών κορυφών της γης.
Έτσι η παράδοση λέει πως το 1690, ο τότε επίσκοπος της Γενεύης Jean d' Arethon πήγε
στο Chamonix, πόλη της Γαλλίας που βρίσκεται στους πρόποδες των Άλπεων, να εξορκίσει τους παγετώνες, γιατί χρόνο με το χρόνο περιόριζαν την ήδη λιγοστή καλλιεργήσιμη γη.
Μ' αυτό τον τρόπο θα έπαιρνε τέλος η απορία των κατοίκων της περιοχής που άρχισαν να ανησυχούν για τη βαθμιαία κάλυψη του εδάφους απ' την επέκτασή τους.
Εβδομήντα χρόνια αργότερα, το 1760, ο Βενέδικτος Saussure ξεκινά απ ' τη Γενεύη με τα πόδια και φτάνει ύστερα από 2 μέρες στους παγετώνες του Chamonίx. Στις 24 Ιουλίου, του ίδιου χρόνου, ανεβαίνει στο Brevent, μια κορυφή των Γαλλικών Άλπεων. Απ' τη μέρα αυτή αρχίζει μια μεγάλη ιστορία για την παγκόσμια ορειβασία. Για πρώτη φορά την εποχή εκείνη, σχηματίστηκε στην καρδιά ενός ανθρώπου η επιθυμία αυτή, όνειρο ίσως παράλογο.
Ο ίδιος αργότερα επιχείρησε να ανέβει στη ψηλότερη κορυφή των Άλπεων το Mont
Blanc (Λευκό Όρος) 4807 μέτρα ύψος, όμως χωρίς επιτυχία. Παρά ταύτα, σιγά· σιγά δημιουργήθηκε ένα μεγάλο αλπινιστικό κίνημα. Πολλές ομάδες αργότερα προσπάθησαν να κατακτήσουν το Mont Blanc, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα, γιατί η νύχτα τους ανάγκαζε να επιστρέφουν με μεγάλους κινδύνους. Η κυριότερη δυσκολία ήταν για την εποχή εκείνη η ανάβαση και κατάβαση την ίδια μέρα γιατί δεν πίστευαν πως μπορούσε ποτέ άνθρωπος να διανυχτερεύσει στο χιόνι!
Η κατάσταση όμως άλλαξε στις 8 Ιουνίου 1786. Την ημέρα αυτή, που θεωρήθηκε σταθμός για την ορειβασία, ο Jack Balmat υαλοπώλης απ ' το Chamonix ξεκινώντας μαζί με μια oμάδα για το Mont Βlanc κατάφερε να φτάσει μέχρι τη κορυφή, αφού διανυχτέρευσε αναγκαστικά πάνω στο χιόνι, γιατί όταν νύχτωσε χάθηκε απ' τους συντρόφους του, που εκείνοι γύρισαν στη πόλη και πίστευαν ότι θα είχε πεθάνει. Τελικά την επόμενη γύρισε ζωντανός και νικητής.
Μ' αυτή την περιπέτεια, μ' αυτό το γεγονός, ξεπεράστηκε η ασυνήθιστη για την εποχή εκείνη διανυκτέρευση του ανθρώπου στο χιόνι.
Αργότερα οι κορυφές των Άλπεων κατακτιόταν η μία μετά την άλλη και απ ' τις πιο επικίνδυνες πλευρές, για να φτάσουμε απ' την απλή ορειβασία, στη δύσκολη και μετά στον αλπινισμό, την πιο δύσκολη μορφή της που περιλαμβάνει διανυκτέρευση στο ύπαιθρο αναρρίχηση σε πάγους και βράχια με τεχνικά και άλλα μέσα. Ο αλπινισμός απλώθηκε και φυσικά κατακτήθηκαν σιγά-σιγά όλα τα βουνά της γης.
Στη χώρα μας, η πρώτη ορειβατική ομάδα, οι λεγόμενοι ''κούκοι'', συστήθηκε το 1926, που πραγματοποίησε διάφορες εξορμήσεις και αναβάσεις σε ελληνικά βουνά. Την αποτελούσαν οι Πλ. Μεταξάς, Hλ. Νικόπουλος, Ν. Βάλλας, Κ. Νάτσης, Β. Παπαδόπουλος, Μ.
Φράγκος, Ν. Παντελίδης κ.α.
ΤΟ 1928 ιδρύθηκε επίσημα ο πρώτος Ορειβατικό ς Σύνδεσμος της Αθήνας και αμέσως
μετά παρόμοια σωματεία και στις άλλες πόλεις.
Τα ελληνικά βουνά δεχόταν τους «κατακτητές» ορειβάτες τον έναν μετά τον άλλον.
Η ιδέα του αλπινισμού μεταδόθηκε γρήγορα σ ' όλη τη χώρα ιδίως μετά τον Β '
παγκόσμιο πόλεμο.
Σιγά - σιγά οι έλληνες ορειβάτες - αλπινιστές, άρχισαν να απλώνονται και στο εξωτερικό,
πραγματοποιώντας κατακτήσεις σε διάφορα μεγάλα ορεινά συγκροτήματα, αντιμετωπίζοντας
εξ' ίσου με τους ξένους συντρόφους των, τις τεχνικές δυσκολίες, τις καιρικές
συνθήκες, το μεγάλο υψόμετρο κ.α.
Είναι γνωστό πως όλες σχεδόν οι κατακτήσεις αυτές ξεκίνησαν απ' την ιδιωτική
πρωτοβουλία.
Άρχισαν απ' τις Άλπεις, μετά στο Κιλιμάντζαρο και το Κένυα της Αφρικής, στον Καύκασο της Σοβιετικής Ένωση ς, στα Πυρηναία της Γαλλίας, στο Μακ Κίνλεϋ (Denali) της Αλάσκας, για να φτάσουμε στην πρόσφατη επιτυχία, τη κατάκτηση του Παμίρ, επιστέγασμα όλων των προηγούμενων αναβάσεων.
Όνειρο κάθε αλπινιστή να κατακτήσει στη διάρκεια της καριέρας του, ένα τόσο ψηλό και δύσκολο βουνό.
Πράγματι χρειάστηκε πολύ δουλειά και προετοιμασία για να πετύχουμε την ολοκλήρωση αυτού του στόχου, γιατί έτυχε να συμμετέχω στις μεγαλύτερες απ ' τι ς προηγούμενες αναβάσεις, που βοήθησαν αλλά και προετοίμασαν το έδαφος, βάζοντας γερά θεμέλια, προσφέροντας πολλές γνώσεις και τόσα άλλα θετικά στοιχεία στη πραγμάτωσή του.
Η περιγραφή που ακολουθεί στη συνέχεια, περιλαμβάνει απ' την αρχή την προ ετοιμασία και αναχώρηση της ομάδας, το χρονικό της ανάβασης με κάθε λεπτομέρεια, τους τρόπους και τις τεχνικές που εφαρμόστηκαν για να φτάσουμε μέχρι τη κορυφή και να επιστρέψουμε στη βάση, καθώς και τα οφέλη και συμπεράσματα που αποκομίσαμε από αυτή την εμπειρία.
Επίσης στο τέλος αναφέρονται σε παράρτημα, ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες που πιστεύω ότι είναιαπαραίτητες για κάθε ορειβάτη που σκέφτεται να ασχοληθεί σοβαρά με
το βουνό.
|
