|
|
Τίτλος: ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΙΕΡΙΩΝ
Συγγραφέας: Κώστας Σιόμος
Θέμα: Περιγραφή 14 πεζοπορικών διαδρομών στα δυτικά Πιέρια από την πλευρά του Βελβεντού
Εκτύπωση: Έγχρωμη
Άλλα στοιχεία: Αναλυτική περιγραφή και χάρτης για κάθε διαδρομή
Σελίδες: 64
Διαστάσεις: Υ 23 Χ Π 13 εκ.
Έκδοση: 2008
Εκδότης: Δήμος Βελβεντού - Τηλ. 246 4350100
www.dservionvelventou.gr - Email info@dservionveleventou.gr
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
‘‘Τα μονοπάτια των Πιερίων είναι οι στράτες που ακολουθούσαν οι πρόγονοί μας, είναι κομμάτια κι αυτά της ιστορίας μας. Είναι ορεινές διαδρομές, βαθύσκιες και δαιδαλώδεις, με τις οπαίες μπορεί κανείς διαβαίνοντας να διεισδύσει στο δάσος ή να προσεγγίσει τις; ψηλές κορφές του βουνού, κινούμενος κυρίως από δυτικά προς ανατολικά. Τα μονοπάτια είναι αριστοτεχνικά σχεδιασμένα πάνω στο γήινο ανάγλυφο. Κινούνται ανηφορίζοντας ανάμεσα σε πλούσιες φυσικές εναλλαγές, βασικά σε απάγκιες γωνιές του βουνού, σε απάνεμες βουνίσιες μασχάλες και λιγότερο σε ανεμοδαρμένες πλαγιές. Αλλού στενά κι αλλού ευρύχωρα κι ομαλά. Φαγωμένα απ' τα νερά των βροχών κι από το βήματα των ανθρώπων και υποζυγίων. Σε κάποια σημεία, όπου οι κλίσεις είναι μεγάλες, διασώζονται απομεινάρια τοιχοποιίας άλλων εποχών, που συγκρατούν ακόμα τα εδάφη και φανερώνουν το ύφος της άλλοτε ανόθευτης λαϊκής αρχιτεκτονικής των απλών μαστόρων.
Οι πεζοπορίες στα παλιά μονοπάτια μαγεύουν τις αισθήσεις. Ανάμεσα σε δασοβατομουριές, αγριοτριανταφυλλιές, σπάρτο κι αγιοκλήματα, οι ανεπαίσθητοι θόρυβοι της γύρω φύσης αποκτούν μια άλλη διάσταση. Όπως ο βόμβας των εντόμων, τα σούρσιμο της σαύρας στο ξερόχορτα, το ξαφνικό φτερούγισμα από το χαμοπούλια, το θρόισμα των φύλλων και τα κελάρυσμα των νερών. Στο πετρώδες έδαφος, ανάμεσα σε βράχια και ξερολιθιές , αλλά και σε υγρά λιβάδια και ηλιόλουστες τοποθεσίες, τα βουνίσια βότανα ζαλίζουν τον περαστικό, είτε διασχίζει το φαράγγι του Σκεπασμένου, είτε ακολουθεί το μονοπάτι προς τα Γιούρτι, είτε κατευθύνεται από το Καταφύγι προς το Φλάμπουρο. Το μελισσόχορτο, το χαμομήλι, η μέντα, το σκορπίδι, το θυμάρι, η αγριοφράουλα. Ο ζεστός ήλιος εκμαιεύει το άρωμά τους κι ο αέρας το διαδίδει στην γύρω περιοχή .
Ανηφορικά μονοπάτια και ορεινοί χωματόδρομοι των Πιερίων προσφέρουν εξαιρετικές θέσει ς θέας προς το Βελβεντό και τον υδάτινο καθρέφτη της λίμνης Πολυφύτου, προς τα Καταφύγι και το Φλάμπουρο, αλλά και προς τα απέναντι δυτικομακεδονικά βουνά. Μονοπάτια που ανταμώνουν με πηγές και χορταριασμένες κουπάνες, με υδροκρίτες και ζωόμορφα βράχια, με ξωκλήσια και προσκυνητάρια, μ ε ορόσημα κι αστραποκαμμένα δασόδεντρα, με λούστρες (= λουτρά ) ζώων και φρεάτια ύδρευσης, με μισογκρεμισμένα κτίσματα κι εγκαταλειμμένες στάνες. Μονοπάτια της χαράς, της ψυχικής ανάτασης και της σωματικής ευεξίας. Ζυμωμένα με τον κόπο και τον ιδρώτα των παλιών αγωγιατών. Επενδυμένα με την πλούσια βλάστηση των Πιερίων και μυρωμένα απ' τα πανέμορφα αγριολούλουδα , έχουν για γειτονιά τους, φυσικά τοπία απείρου κάλλους.
Ακολουθώντας τα ο πεζοπόρος, έχει την δυνατότητα να ανακαλύψει μνημεία της φύσης και του λαϊκού πολιτισμού. Σε κάθε γωνιά ταυ βουνού πανάρχαιοι μύθοι, θρύλοι του μακρινού παρελθόντος και ιστορίες της νεότερης εποχής, νύμφες, νεράιδες και μούσες, σμίγουν με την ευλογημένη βελβεντινή γη και την σπάνια ομορφιά της ορεινής φύσης. Ο ορειβάτης μπορεί να συναντήσει στην ανηφορική του πορεία μεταβυζαντινά εκκλησιαστικά μνημεία, να παρατηρήσει παράξενα φυτικά συμπλέγματα, να δρασκελίσει λίθινα περάσματα, να διαβεί τοποθεσίες τις οποίες η λαϊκή φαντασία τις περιέβαλε μ' ένα σωρό μύθους και να συναντήσει οχυρωματικές κατασκευές της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Ακόμα μπορεί να σκύψει για να ανακαλύψει σημάδια - αποτυπώματα από σπάνια είδη της ελληνικής πανίδας, n να εξετάσει συνήθειες και συμπεριφορές από τ' άγρια ζώα του δάσους, βιώνοντας ξεχωριστές εμπειρίες και δυνατές συγκινήσεις. Μα και ο κάθε φυσιολάτρης μπορεί να δει με προσοχή τα φαρμακευτικά βοτάνια, να οσμιστεί τ' αγριολούλουδα, να ξεδιψάσει σε κρυστάλλινες πηγές, να δροσιστεί σε καταρράκτες και να αντλήσει στοιχεία από τις λίθινες λαϊκές κατασκευές της αγροκτηνοτροφικής ζωής. Να βρεθεί σε φυσικές θέσεις κατάφορτες μυστήριο, να περιεργαστεί τα πετρώματα και να νοιαστεί για την δυναμική της φύσης, είτε αυτή είναι ζωογόνα κι αναγεννητική, είτε καταστροφική. Αλλά κι ο καθένας μας, που θα προγραμματίσει να περπατήσει κάποιο από τα μονοπάτια των Πιερίων, θα αντιληφθεί ότι η oρεινή πεζοπορία, μας βοηθά να καθαρίσουμε τις τοξίνες όχι μόνο από τα σώμα μας, αλλά κι από τα πνεύμα. Γιατί ειλικρινά οι ορεινές διαδρομές, μας αναζωογονούν!
Τα μονοπάτια έχουν την δική τους πολύχρονη ιστορία. Τα δικά τους τοπωνύμια βγαλμένα απ' την ίδια την ζωή και την ορεσίβια θυμοσοφία . "Χάνι" , ''Ζαχαρένια πέτρα" , ''Απαϊνιές κουπάνες", "Λούστρο", "Παγωτό", "Φτιές", "Καγκέλια", "Τριποδάδι". Που σε κάποιες περιπτώσεις είναι προσδιοριστικά του κτήτορα "Τσιόκ' αλώνι" , "Τζινίκ' χωράφια", " Παπαράκ(ου)" , "Κατσαράθκα" . Αυτά τα μονοπάτια κι αυτές τις ορεινές -αγροτικές περιοχές φρόντισαν οι πρόγονοι μας με τον μόχθο και τον ιδρώτα να τα διασώσουν . Τα μονοπάτια των Πιερίων πρέπει να προσεχθούν και να συντηρηθούν , μέσα από την ίδια την προστασία και την ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντας, που είναι προϋπόθεση για μια καλύτερη ποιότητα ζωής κι εισιτήριο για την ανάπτυξη της υπαίθρου''
|
