«Είδα μέρη όπου ποτέ δεν θα πατήσει ένας κανονικός τουρίστας: στις Άνδεις, την Παταγονία, το Βιετνάμ, τη Νέα Ζηλανδία, την Πίνδο» λέει η Λένα Διβάνη και μιλά στα «ΝΕΑ» για τη μεγάλη της αγάπη, την ορειβασία.
Πότε αρχίσατε να παίρνετε τα βουνά; ρωτάω τη Λένα Διβάνη. «Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια. Το αστείο είναι πως αντιστεκόμουνα για χρόνια. Η παιδική μου φίλη και έμπειρη ορειβάτισσα, η Ντίνα, με ζάλιζε συνεχώς, με παρακαλούσε σχεδόν να την ακολουθήσω. Εγώ τα είχα στυλώσει: καπνίζω πολύ, αγαπώ τη θάλασσα, δεν ξυπνάω πρωί πρωί, δεν... δεν... Μέχρι τη μέρα που λόγω μιας συγκυρίας βρέθηκα να την ακολουθώ αυτήν και την ομάδα στις Άλπεις παρακαλώ! Όποιος το άκουγε, γελούσε φυσικά. Εγώ δεν είχα σκαρφαλώσει στον λόφο του Στρέφη, τώρα θα σκαρφάλωνα στο Μάτερχορν; Εμένα δεν ίδρωνε το αυτί μου. Είπα, αφού έτσι τα ΄φερε η ζωή, να βουτήξω απ΄ τα βαθιά νερά πρώτα κι άμα τη βγάλω καθαρή, βλέπουμε».

> Δείτε περισσότερα