Δεν είμαι επαγγελματίας ορειβάτης. Μόνο όταν πάω στην Άνω Προβηγκία, στη Γαλλία, μία φορά τον χρόνο, οι βόρειοι φίλοι μου – συνηθισμένοι και παθιασμένοι με τα βουνά με παίρνουν μαζί τους. Έτσι, με τα χρόνια κάτι έμαθα κι εγώ από ορειβασία, βουνά και ανηφόρες.
Την τελευταία φορά, περίπου πριν από έναν μήνα, μετά το τελευταίο σκαρφάλωμα κάθισα και έγραψα τις εντυπώσεις και τις σκέψεις μου. Ίσως να με επηρέασαν η οικονομική και η κοινωνική συγκυρία. Μοιάζει αρκετά με βουνό και σκληρή ανηφόρα. Αν αποφασίσεις λοιπόν να σκαρφαλώσεις το βουνό πρέπει να ξέρεις ότι από μακριά φαίνεται, συνήθως, ωραίο και ενδιαφέρον. Όταν αρχίσεις να το σκαρφαλώνεις ανακαλύπτεις ότι ανάμεσα σ’ εσένα και τον στόχο σου παρεμβάλλονται δάση, θάμνοι, βράχια, χαντάκια και γκρεμοί. Ξαφνικά, εκείνο που φαινόταν ωραίο και φιλικό από μακριά, αρχίζει και σου συμπεριφέρεται σαν εχθρός όταν το «αγγίζεις». Αυτό που στον χάρτη φαίνεται τόσο καθαρό, στην πραγματική ζωή δεν είναι καθόλου έτσι. Δοκίμασε όλους τους δρόμους και όλα τα μονοπάτια μέχρι που μια μέρα, και με τη βοήθεια της τύχης, θα βρεθείς μπροστά στον στόχο σου. Μάθε από αυτούς που έχουν διανύσει την ίδια διαδρομή πριν από εσένα. Αν και θεωρείς τον εαυτό σου μοναδικό, υπάρχει πάντα κάποιος άλλος που έχει δοκιμάσει τον ίδιο κόπο και το ίδιο όνειρο μ’ εσένα. Μπορεί να έχει αφήσει σημάδια που θα σε βοηθήσουν. Όταν αρχίσεις να σκαρφαλώνεις το βουνό των ονείρων σου ρίξε μια προσεκτική ματιά γύρω. Θα δεις, σίγουρα, γκρεμούς και χαράδρες. Πρόσεξε τις χαράδρες που «κρύβονται» και τα ολισθηρά βράχια που μπορεί να προδίδουν τα βήματά σου. Εάν ξέρεις πού πατάς, θα αντιληφθείς εγκαίρως τις παγίδες και θα τις αποφύγεις. Ξαπόστασε οπότε μπορείς, για να χαρείς το τοπίο.
Η ομορφιά δεν θα σώσει τον κόσμο αλλά μπορεί να σου δώσει ενέργεια για να προχωρήσεις. Να σέβεσαι το σώμα σου. Μόνο εκείνος που αφιερώνει στο σώμα του τη δέουσα προσοχή καταφέρνει στο τέλος να σκαρφαλώσει με επιτυχία το βουνό.
Εάν προχωρήσεις πολύ γρήγορα θα κουραστείς γρήγορα και θα τα παρατήσεις στη μέση. Εάν προχωρήσεις πολύ αργά μπορεί να σε πιάσει η νύχτα και τότε είσαι χαμένος. Πάψε να επαναλαμβάνεις κάθε στιγμή: «θα τα καταφέρω!». Οι έμμονες ιδέες, πολλές φορές, αφαιρούν την ευχαρίστηση της κατάκτησης και την υπονομεύουν. Μην περάσεις όμως στο άλλο άκρο, επαναλαμβάνοντας συνέχεια «γαμώτο, είναι πιο δύσκολο από όσο το φανταζόμουν!». Σε αυτή την περίπτωση θα σου τελειώσουν οι δυνάμεις και θα μείνεις στη μέση του δρόμου. Σε τελευταία ανάλυση, προτού ξεκινήσεις πρέπει να ξέρεις πως αυτό που φαίνεται κοντινό βρίσκεται πάντα πολύ πιο μακριά. Να χαίρεσαι όταν θα φτάσεις στην κορυφή. Να κλάψεις, να φωνάξεις με όσες δυνάμεις σου έχουν απομείνει. Ασε τον εαυτό σου να απολαύσει τη μέθη της νίκης, άσε τον άνεμο να σου καθαρίσει το μυαλό και την καρδιά από τη σκόνη που μάζεψες στη διαδρομή. Πες το και σε άλλους, ότι είναι δυνατόν να τα καταφέρουν και αυτοί. Οτι, εάν θέλουν, μπορούν να βρουν το κουράγιο να σκαρφαλώνουν τα δικά τους βουνά. Αντί να κάθονται ολημερίς, κλαίγοντας τη μοίρα τους…
Γκαζμέντ Καπλάνι
gazikap@gmail.com
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4585309
