Η περιοχή ανήκει στον υγρό βιοκλιματικό όροφο με ψυχρούς ή πολύ ψυχρούς χειμώνες. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία μεταμορφικών και ιζηματογενών πετρωμάτων. Τα φυσικά δάση της περιοχής αποτελούνται από μικτές και αμιγείς συστάδες ειδών Fagus και Quercus. Το κυρίαρχο είδος του δάσους δρυός είναι η Quercus dalechampii, η οποία έχει την καλύτερη φυσική της εξάπλωση πάνω από τα 300 m. Στο ανατολικό τμήμα της περιοχής και σε χαμηλότερα υψόμετρα τα κυρίαρχα είδη είναι η Q. frainetto σε μίξη με την Q. cerris και την Q. pubescens. Μικρές συστάδες Populus tremula, Ilex aquifolium, Acer sp., Fraxinus ornus κ.λπ. βρίσκονται μέσα στο δάσος της οξυάς. Μετά το 1960, εγκαταλειμμένες περιοχές φυτεύτηκαν τεχνητά με Pinus nigra και P. radiata. Μία περιοχή 400 ha χρησιμοποιείται ως καταφύγιο θηραμάτων, χωρίς όμως την κατάλληλη διαχείριση.