|
|
Τίτλος: 50 ΧΡΟΝΙΑ - Ε.Ο.Σ. ΧΑΝΙΩΝ
Υπότιτλος: 1930-1980
Συγγραφέας: Αντώνης Πλυμάκης
Θέμα: Η δραστηριότητα του συλλόγου από το 1930 μέχρι το 1980
Εκτύπωση: Μαυρόασπρη
Άλλα στοιχεία: Σπηλαιολογική και χιονοδρομική δραστηριότητα του συλλόγου. Φωτογραφίες εποχής.
Σελίδες: 103
Διαστάσεις: Υ 24 Χ Π 17 εκ.
Έκδοση: 1983
Εκδότης: Ε.Ο.Σ. Χανίων - Τηλ. 282 1044647 - Site: www.eoshanion.gr
Τιμή: Δωρεάν
Λίγα λόγια από το συγγραφέα:
«Γνωρίζοντας τι πρόσφερε στον τόπο ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων στα πενήντα χρόνια ζωής του, είχα την τύχη να γνωρίσω μερικούς από τους αγνούς και ολοκληρωμένους ανθρώπους που ήταν οι πρωτοπόροι της ορειβασίας και γενικά της φυσιολατρίας στα Χανιά.
Είχα την ευτυχία να ζήσω για εικοσιοκτώ χρόνια αξέχαστες στιγμές έντονης ζωής, ανείπωτης ομορφιάς, αμέτρητου μεγαλείου και χαράς στα υπέροχα βουνά, φαράγγια και άλλες μοναδικές περιοχές του τόπου μας, της καλύτερης και πιο όμορφης γωνιάς της γης.
Για όλα αυτά ένοιωσα επιτακτική την υποχρέωση να συγκεντρώσω ό .τι μπορούσα για να μη χαθούν με το πέρασμα του χρόνου.
Θάθελα το γράψιμο αυτού του βιβλίου να κρατήσει ακόμη ημέρες ατέλειωτες. Γιατί με την συμπλήρωσή του τέλειωσε κι ένα όνειρο που ζούσα αυτό το διάστημα. Το όνειρο της ζωής του Ε.Ο.Σ. Χανίων, που ξαναπερνούσε από τα μάτια μου μέρα με την ημέρα. Το όνειρο να έχω γύρω μου πάλι όλους τους αγαπημένους ορειβάτες; που έφυγαν από τη ζωή ή από τον τόπο αυτό και ν' ανεβαίνουμε πάλι βήμα-βήμα, πιασμένοι από το χέρι, τις περήφανες Μαδάρες μας. Να μας τυλίγουν τα σύννεφα και η παγωνιά. Τα όνειρα του αντίλαλου των τραγουδιών τους σε φαράγγια, σε δάση, γαλήνιες νύχτες . Και δεν μπορώ να πιστέψω πως όλα αυτά πέρασαν, πως δεν θα ξανασμίξουμε όλοι πάλι κάποτε κάτω από ένα πελώριο κυπαρίσσι ή γύρω από μια φωτιά ν' αρχινήσουμε το τραγούδι. Πως όλα αυτά ήταν ένα όμορφο παραμυθένιο όνειρο που δεν γυρίζει πίσω. Κι όμως ... έτσι είναι.
Τη μικρή αυτή εργασία αφιερώνω στους ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟ ΒΑΜΒΑΚΑ και ΝΙΚΟ ΧΡΥΣΟΥΛΑΚΗ, τους αγνούς , τους κοσμοκαλόγερους της Μαδάρας και το Νίκο Ζωφάκη, το λάτρη κάθε ωραίου , που έχουν φύγει.
Μα και σε όλους τους πρωτοπόρους που έφυγαν ή που είναι μαζί μας, σαν ελάχιστη ευγνωμοσύνη γιατί χάραξαν τα μονοπάτια τα ανηφορικά που εμείς βρήκαμε και ακολουθήσαμε».
|
