Η χλωρίδα της Κέας και η βελανιδιά
Στη χλωρίδα της Κέας πέρα από τα φρύγανα και του θαμνώνες που καλύπτουν όλο το νησί, επικρατεί το πλούσιο δάσος της βελανιδιάς. Η βελανιδιά υπήρξε σημαντική πηγή εσόδου για τους κατοίκους του νησιού προσφέροντας τα βελανίδια της που εξάγονταν προς χρήση στη βυρσοδεψία. Το 1717 ο Tournefort ανέφερε συγκομιδή 5000 κανταριών (285 τόνοι). Πέρα όμως από τα βελανίδια ο κορμός της χρησίμευε για παραγωγή ξυλοκάρβουνου που παραγόταν σε παραδοσιακά καμίνια.

Η σπουδαιότητα του δρυόδασους της Κέας περιγράφεται στη μελέτη Natura 2000.
‘’Η Κέα είναι το λιγότερο μελετημένο νησί των Κυκλάδων. Ελάχιστα είναι γνωστά για τη χλωρίδα και την πανίδα που φιλοξενεί. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της φύσης του νησιού είναι η ύπαρξη ενός εκτεταμένου δάσους βελανιδιάς. Υπάρχουν δύο αντιφατικές θεωρίες για τη γένεση του δάσους. Άλλοι υποστηρίζουν πως αποτελεί μακρινό υπόλειμμα της εποχής που ολόκληρες οι Κυκλάδες καλύπτονταν από φυλλοβόλα δάση, ενώ κατ΄ άλλους το δρυόδασος είναι ανθρωπογενούς προέλευσης αφού οι βάλανοι του δένδρου ήταν πολύτιμοι στη βυρσοδεψία. Αδιαμφισβήτητο γεγονός πάντως παραμένει ότι το συγκεκριμένο δρυόδασος είναι από τα μεγαλύτερα στην περιοχή των Κυκλάδων και πιθανότατα σε όλη την περιοχή του κεντρικού Αιγαίου. Τα δρυοδάση αποτελούν ένα από τους πλέον απειλούμενους τύπους οικοτόπων στη Μεσόγειο, εξ αιτίας κυρίως της δυσκολίας που παρουσιάζουν ν΄ ανακάμπτουν μετά από πυρκαγιά και εξ αιτίας της υπερβόσκησης’’

Όπως δε γράφει ο αρχιτέκτονας Γιώργος Μαχαίρας
‘’Η βελανιδιά στην Κέα έδωσε τροφή, πρώτη ύλη, κάρβουνο, έδωσε τον ίσκιο της, αλλά ίσως το πιο σημαντικό απ΄ όλα έπλασε μύθο. Μαζί με κάθε βελανιδιά γεννιέται και μια νύμφη, λέει ο ομηρικός ύμνος προς την Αφροδίτη. Οι Αμαδρυάδες, ψυχές των δέντρων, τα προστατεύουν και πεθαίνουν μαζί τους. Σήμερα όμως στην οικοπεδοποιημένη ελληνική γη τα δένδρα είναι απλά εμπόδια. Δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως, τίποτα στο μεγάλο όραμα της ‘’ανάπτυξης΄΄. Εύκολα κόβονται ….’’

		Όρια NATURA νήσου Κέας

Δείτε τα στοιχεία του NATURA 2000 για την περιοχή