Τύποι Οικοτόπων
Διαπλάσεις με Juniperus communis σε ασβεστούχους χερσότοπους ή λειμώνες, Στεπόμορφοι, βραχώδεις ανωδασικοί λειμώνες, Υποηπειρωτικοί στεπόμορφοι λειμώνες, Χλοώδεις διαπλάσεις με Nardus, ποικίλων ειδών, σε πυριτιούχα υποστρώματα των ορεινών ζωνών (και υποορεινών ζωνών της ηπειρωτικής Ευρώπης), Ενεργοί τυρφώνες υψιπέδων, Αλκαλικοί χαμηλοί τυρφώνες, Χασμοφυτική βλάστηση βραχωδών πρανών/Πυριτιόφιλες υποδιαιρέσεις, Σπήλαια των οποίων δεν γίνεται τουριστική εκμετάλλευση, Δάση οξυάς της φυτοκοινωνίας Luzulo-Fagetum, Δάση οξυάς με Ilex και Taxus πλούσια σε επίφυτα (Illici-Fagion), Δάση οξυάς της φυτοκοινωνίας Asperulo-Fagetum, Υπαλπικά δάση οξυάς με Acer και Rumexarifolius, Ασβεστόφιλα δάση οξυάς (Cephalanthero-Fagion), Δάση δρυός με Quercus trojana (Ιταλία, Ελλάδα),Δάση καστανιάς, Ελληνικά δάση οξυάς με Abies borisii-regis, Δάση με Quercus frainetto, Δάση-στοές με Salixalba και Populus alba, Δάση πλάτανου της Ανατολής (Platanion orientalis), Οξύφιλα δάση (Vaccinio-Piceetea),Δάση ορεινών κωνοφόρων με πευκοδάση Pinus nigra ssp. pallasiana.

Είδη φυτών
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τα είδη φυτών της περιοχής

Είδη ζώων
Ursus arctos, Bombina variegata, Testudo hermanni, Testudo graeca, Salmo macrostigma, Barbusmeridionalis.

'Aλλα σημαντικά είδη
-Χλωρίδα: 5B, 11C, 81D-Πανίδα: 3A, 3C, 3D

Επιπτώσεις - Δράσεις
-Θετική: 101 (AR)-Ουδέτερη: 140, 150, 626, 690 (IN) / 130, 403, 430, 810 (AR)-Αρνητική: 160, 166, 230, 243, 331, 502, 602 (IN) / 110, 120, 151, 180, 424,701 (AR)

Καθεστώς προστασίας
-Εθνικό και Περιφερειακό επίπεδο: διατηρητέο μνημείο της φύσης, καταφύγιο θηραμάτων.-Διεθνές επίπεδο: βιογενετικό απόθεμα, ΣΠΠ.

Σπουδαιότητα
Είναι μια εκτεταμένη περιοχή από συνεχόμενα δάση, βαθιές κοιλάδες και βοσκοτόπους. Χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλότητα τύπων οικοτόπων. Η περιοχή είναι αδιατάρακτη από ανθρώπινη εποίκιση και μόνο πρόσφατα κατασκευάστηκε ένα δίκτυο δρόμων. Έχει απομεινάρια δάσους της Pinus peuceόπως και θέσεις με δάση της Quercus trojana. Και τα δύο είδη έχουν πολύ περιορισμένη εξάπλωση στην Ελλάδα. Ο ενεργός τυρφώνας της Καλής Πεδιάδας, που είναι ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα, είναι ένα μοναδικό χαρακτηριστικό της περιοχής και διατηρεί πολλά σπάνια φυτά και ακόμη αρπακτικά πουλιά που τον χρησιμοποιούν ως περιοχή διατροφής. Τα δάση οξυάς της Βλάστης και το Μαύρο Δάσος είναι μεγάλης ηλικίας, με δομή και ανάπτυξη κοντά στην "κλίμακα", με μεγάλο αριθμό δέντρων που φθίνουν, νεκρώνονται ή είναι νεκρά. Όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν παραπάνω συντελούν στη μεγάλη ορνιθολογική σημασία της περιοχής, για γύπες, αετούς, γεράκια, λιβαδοπέρδικες, δρυοκολάπτες και σπουργίτια. Είναι επίσης αξιοσημείωτη η ύπαρξη 14 σπηλαίων, τα οποία είναι μεγάλης σημασίας για την παλαιοοικολογική έρευνα όπως και για τους πληθυσμούς των νυχτερίδων. Στα ρέοντα ύδατα της περιοχής υπάρχουν πληθυσμοί άγριας πέστροφας, Salmo macrostigma.